Listopadowo

W sumie juz miałam o tym nie pisać, ale dzis znów to do mnie powróciło. 1 listopada z Onetu dowiedziłam się, ze dwie blogerki, które były chore na raka nie zyją. Czytałam ich blogi, co prawda nie regularnie, ale śledziłam ich losy i stan zdrowia. Czytałam i bardzo polubiłam te dziewczyny, bardzo, bardzo je podziwiałam. Wspaniałe osoby. Akurat jakoś w październiku nawet opowiadałam J o jednej z nich i myślałam by zajrzeć do niej na bloga, ale jakos zeszło. A tu 1 listopada wchodzę na Onet i był artykuł o nich. Nie mogłam w to uwierzyć. Tak pełne zycia i optymizmu kobiety odeszły. I to w niedalekim od siebie czasie, we wrześniu i październiku. Poczułam ogromne poczucie jakiegoś braku, pustki, zrobiło mi sie ogromnie, ogromnie przykro. Były dwie wspaniałe dziewczyny, a tu nagle ich nie ma. Nie wiem, jakoś nie potrafię opisać chyba dokładnie tych uczuć. Dziwne, wchodzę na bloga, którego wcześniej juz czytałam, ale autora juz nie ma. Mi jest strasznie przykro, gdy wchodze na ich blogi, nie wyobrazam sobie wcale i w ogóle co moze czuć rodzina. Nie wyobrazam sobie tego. W sumie weszłam na ich strony po ich śmierci raz, ale dziś znów "przypadkiem" natknęłam sie na bloga jednej z nich i znów te uczucia do mnie powróciły. Człowiek jest, a za chwilę go nie ma. Żyje i cieszy się szczęsciem i nagle spada na niego choroba, straszna choroba. Stara się jej nie poddawać, walczy, walczy, cieszy się zyciem i potem tą walkę przegrywa. Jakoś miałam nadzieję, myslałam, ze uda im się z chorobą wygrać, naprawdę w to wierzyłam. Łzy mi się cisną do oczu na myśl o tych dwóch wspaniałych dziewczynach. Bardzo, bardzo je podziwiałam i podziwiam;)